رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و جامعه ستیزی در زنان بی خانمان وابسته به مواد

هدف: هدف پژوهش تعيين طرحواره هاي ناسازگار اوليه و جامعه ستيزي در زنان بي خانمان وابسته به مواد بود.
روش: روش پژوهش از نوع همبستگي و جامعه آماري حدود 800 زن بي خانمان وابسته به مواد در مکان هاي مختلف شهر تهران بود. از ميان اين مکان ها مرکز گذري خانه خورشيد و خوابگاه زنان تولد دوباره و تمام پارک هاي جنوب شهر تهران انتخاب شدند و به روش در دسترس 60 نفر به خرده مقياس جامعه ستيزي نسخه دوم تجديد نظر شده پرسشنامه چندوجهي مينه سوتاي جيمز بوچر 1989 و نسخه کوتاه پرسشنامه طرحواره هاي ناسازگار اوليه يانگ 1998 پاسخ دادند.
يافته ها: يافته ها نشان داد جامعه ستيزي 73% از زنان بي خانمان وابسته به مواد بالا است و در طرحواره هاي ناسازگار اوليه در زيرمقياس ها ي ايثار بالاترين و در وابستگي/ بي کفايتي پايين ترين نمره را دارند. به علاوه طرحواره هاي انزواي اجتماعي/ بيگانگي با بيشترين و وابستگي/ بي کفايتي با کمترين مقدار مي تواند 35% از واريانس جامعه ستيزي را پيش بيني کند.
نتيجه گيري: با توجه به اهميت طرحواره هاي ناسازگار اوليه در بروز اختلال هاي شخصيت و آسيب هاي رواني- اجتماعي اين زنان، تمرکز بر اين طرحواره ها در برنامه هاي درماني به منظور ارتقا سازگاري فردي، رواني، اجتماعي و رفع مشکل هاي ترک مواد مي تواند بسيار مفيد و کمک دهنده باشد