اثربخشی مداخله شناختی - رفتاری بر کمال گرایی و احساس گناه در دانشجویان

هدف: هدف پژوهش تعيين ميزان اثربخشي مداخله شناختي - رفتاري بر کمال گرايي و احساس گناه دانشجويان بود.
روش: روش پژوهش تجربي، با پيش آزمون، پس آزمون و گروه گواه و جامعه آماري کليه دانشجويان مشغول به تحصيل موسسه آموزش عالي دانش پژوهان شهر اصفهان به تعداد 4000 نفر در نيم سال اول سال تحصيلي 1391-1390 بود. از ميان آنها به شيوه تصادفي چند مرحله اي 14 نفر در گروه آزمايش و 14 نفر در گروه گواه جايگزين شد. ابزار پژوهش مقياس کمال گرايي اهواز نجاريان، عطاري و زرگر (1378) و آزمون احساس گناه آيزنک، 2007 بود. مداخله شناختي - رفتاري برگرفته از طرح آنتوني، ايرونسون و اشنايدر (2007)، مشتمل بر 8 جلسه، هفته اي 1 جلسه 1.5 ساعته در مورد گروه آزمايش اجرا و داده ها با استفاده از کواريانس چند متغيري تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشان داد مداخله شناختي - رفتاري، کمال گرايي و احساس گناه را در آزمودني هاي گروه آزمايش در مقايسه با گروه گواه کاهش داده و اين اثر در پيگيري يک ماهه نيز تداوم داشته است.
نتيجه گيري: مداخله شناختي - رفتاري با اصلاح افکار و عقايد زيربنايي افراد درباره فوايد و ضررهاي افکار کمال گرايانه، نقش موثري در بهبود کمال گرايي و احساس گناه دارد. پيشنهاد مي شود با توجه به تاثير کمال گرايي در همه جنبه هاي زندگي، افراد مبتلا در دوران کودکي شناسايي شوند و اقدامات لازم در مورد آنها انجام گيرد