چکیده مقاله
هدف از این مطالعه، بررسی اهمالکاری تحصیلی در دانشآموزان دبیرستانی و ارتباط آن با انگیزش پیشرفت و عملکرد تحصیلی بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، متشکل از کلیه دانشآموزان دبیرستانی بودند که در سال تحصیلی 1392- 1391، در دبیرستانهای شهر خلخال مشغول تحصیل بودند. از بین این جامعه، نمونهای به حجم 303 نفر (128 پسر و 175 دختر)، با روش نمونهگیری طبقهای نسبی انتخاب شده و با استفاده از ابزارهای انگیزش پیشرفت هرمنس و مقیاس اهمالکاری تحصیلی، اقدام به جمعآوری اطلاعات شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها نیز از تحلیل واریانس یک متغیری، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافتهها نشان داد که بین برخی از مؤلفههای اهمالکاری تحصیلی دانشآموزان پسر و دختر و دانشآموزان پایههای مختلف تحصیلی تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین یافتهها دلالت بر آن دارند که بین اهمالکاری تحصیلی و مؤلفههای آن با انگیزش پیشرفت دانشآموزان رابطه معنادار وجود دارد (01/0>P). این نتایج تلویحاتی را برای فهم اهمالکاری تحصیلی و استفاده از مداخلات تحصیلی برای تأثیرگذاری روی آن را به دنبال دارد.