رابطۀ باورهای معرفت شناختی و انگیزشی دانشجویان دچار درگیری شناختی

هدف: اين پژوهش، بررسي ارتباط بين باورهاي معرفتشناختي (باور به ساده بودن دانش، قطعيت دانش، منبع دانش، توانايي ذاتي يادگيري، يادگيري سريع)، باورهاي انگيزشي (باور به کارآمدي شخصي، جهتگيري هدفي تسلطي، عملکردي، بيروني) و تعيين سهم هر يک از آنها در پيشبيني درگيري شناختي دانشجويان بود. روش: بدين منظور 316 نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز (201 دختر و 115 پسر) با روش نمونهگيري تکمرحلهاي، بهطور تصادفي انتخاب شدند و پرسشنامههاي معرفتشناختي، اهداف پيشرفت و راهبردهاي انگيزشي در يادگيري در آنها اجرا شد. دادهها با روشهاي آماري تحليل رگرسيون چندگانه و آزمون همبستگي پيرسون تحليل شدند. یافته‌ها: نتايج نشان دادند كه درگيري شناختي با متغيرهاي خودکارآمدي، جهتگيري هدفي تسلطي، عملکردي و قطعيت دانش همبستگي مثبت معنادار؛ ولي با جهتگيري هدفي بيروني، يادگيري سريع و توانايي ذاتي يادگيري همبستگي منفي معنادار دارد. همچنين، نتايج حاکي از آن بود که بهترين عامل پيش‌بينيكنندة درگيري شناختي دانشجويان، متغير انگيزشي خودکارآمدي است و متغيرهاي جهتگيري هدفي تسلطي، قطعيت دانش، جنسيت (مؤنث بودن) و توانايي ذاتي يادگيري درردههاي بعدي قرار دارند. البته توانايي ذاتي يادگيري با درگيري شناختي همبستگي منفي داشت و نقشاش بازدارنده بود.