زبان‌پریشی، اختلالی شناختی: نگاهی تازه به حوزه‌ای بودن زبان

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی این فرضیه است که آیا حوزۀ تواناییهای زبانی در ذهن مستقل و مجزا از سایر تواناییهای شناختی است و یا بین تواناییهای زبانی و تواناییهای شناختی غیرزبانی ارتباط وجود دارد. بدین منظور، ارتباط میان توانایی درک نحوی و توانایی پردازش توالیهای شناختی در بیماران مبتلا به زبان پریشی بروکا اندازهگیری شد. روش: این پژوهش از نوع توصیفی – مقایسهای بود. ده بیمار زبان پریش بروکا از مراکز گفتاردرمانی دولتی تهران به صورت هدفمند انتخاب شدند و دو آزمون درک نحوی کاپلان و پردازش توالیهای شناختی للکوف در مورد آنها اجرا و نتایج دو آزمون مقایسه شد. یافته‌ها: نتایج نشان دادند که بین توانایی درک بعضی از ساخت‌های نحوی و توانایی پردازش توالیهای شناختی این افراد ارتباط مستقیم وجود دارد (ضریب همبستگی=0 5/0). ناتوانی زبانپریشان بروکا در انتساب درست نقشهای معنایی، به اختلال شناختی کلیتری مربوط میشود که ناشی از ضایعۀ ساختهای عصبی مشترک در پردازش درک زبانی و توالی شناختی است. نتیجهگیری: برخلاف نظریۀ حوزهای بودن زبان، تواناییهای زبانی انسان را نمیتوان به یک قوۀ مستقل در ذهن محدود کرد و باید پذیرفت که تواناییهای زبانی و مهارتهای شناختی غیرزبانی در تعامل با یکدیگرند.