مقایسه انواع حافظه رویدادی و معنایی در دانش آموزان شنوا و ناشنوا

: پژوهش حاضر با هدف مقایسه انواع حافظه رویدادی و معنایی در دانشآموزان شنوا و ناشنوا انجام شده است. روش: در این مطالعه در چارچوب طرحی پس رویدادی آزمایشی 72 نفر دانش-آموز شنوا و ناشنوای دختر و پسر پایه اول و دوم دبیرستان (از هر گروه 36 نفر) به طور تصادفی در پژوهش شرکت داده شدند. روش نمونهگیری تصادفی و ابزار پژوهش بررسی حافظه رویدادی شامل تکالیف رمزگردانی کلامی، عملی و تصویرسازی، تکالیف یادآوری آزاد و یادآوری با کمک نشانه بود. نتایج در انواع نمرهگذاری جملات کامل، اسامی و افعال به طور جداگانه، و نمرهگذاری به روش سختگیرانه و آسانگیرانه به دست آمد. در بررسی حافظۀ معنایی از آزمون سیالی کلمات (حروف الفبایی و مقولههای معنایی) استفاده گردید. یافتهها: بر اساس نتایج این پژوهش، افراد ناشنوا و شنوا در آزمونهای یادآوری آزاد، یادآوری با کمک نشانه اسم و مقولههای معنایی عملکرد مشابه داشتند. ولی در آزمون یادآوری با کمک نشانه فعل (0171/0p=) و آزمون حروف الفبایی (001/0p=) تفاوت دو گروه معنادار بود و افراد ناشنوا در این آزمونها نقص حافظه نشان دادند. همچنین نتایج حاکی از آن است که در اکثر موارد مربوط به حافظۀ رویدادی، دختران از پسران حافظۀ بهتری داشتند (یادآوری با کمک نشانه اسم (0332/0p=) و یادآوری آزاد (001/0p=) ولی در حافظه معنایی تفاوت دو جنس معنادار نبود. نتیجهگیری: براساس این یافتهها مهمترین نتیجه پژوهش حاضر این بود که مشکل افراد ناشنوا عمدتاً در مرحله یادآوری است و چنانچه به آنها حمایت محیطی (نشانه) داده شود، عملکردی بهتر از افراد عادی خواهند داشت.