چکیده مقاله
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین جهتگیریهای انگیزشی (درونی، بیرونی و بیانگیزشی) و پیشرفت تحصیلی دانشآموزان در درس زبان انگلیسی است. پژوهش به شیوهی توصیفی (همبستگی) انجام شد. جامعهی آماری پژوهش را کلیهی دانشآموزان دختر مقاطع متوسطهی اول، دوم و سوم شهرستان بابل (با دامنه سنی 17- 15سال) در سال تحصیلی 1391- 1390 به تعداد 4363 نفر تشکیل میدهد، که از میان آنان 354 نفر از دانشآموزان به روش تصادفی طبقهای بهعنوان نمونهی آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها، مقیاس جهتگیریهای انگیزشی زبان (LLOS-IEA) بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (شامل ضریب همبستگی پیرسون و معادله رگرسیون چند متغیره، آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین انگیزش درونی و مؤلفههای آن، با پیشرفت تحصیلی دانشآموزان در درس زبان انگلیسی رابطهی مثبت معنادار وجود دارد. بین انگیزش بیرونی و مؤلفههای آن، با پیشرفت تحصیلی دانشآموزان در درس زبان انگلیسی رابطهی مثبت بسیار ضعیفی وجود دارد. بین جهتگیری بیانگیزشی و پیشرفت تحصیلی دانشآموزان در درس زبان انگلیسی رابطهی منفی معنادار وجود دارد. انگیزش درونی بیشترین سهم را در پیشبینی پیشرفت تحصیلی دانشآموزان در درس زبان انگلیسی بر عهده دارد. در این تحقیق، چند استراتژی آموزشی و تربیتی نیز به معلمان زبان به منظور افزایش انگیزش در دانشآموزان و سوق دادن آنها به سمت درونی شدن انگیزشها، پیشنهاد شده است.
کلیدواژگان