حافظه بینایی كودكان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی-كم‌توجهی در مقایسه با افراد طبیعی

هدف: مطالعات انجام‌شده در مورد اختلال بيش‌فعالي- كم‌توجهي حاكي از وجود اختلال در عملكرد اجرايي از جمله حافظه كاري است. از طرف ديگر در اين بيماران شواهدي دال بر اختلال در حافظه بينايي نيز به‌دست آمده است. هدف اين مطالعه بررسي حافظه بينايي با استفاده از آزمون‌هاي نوروپسيكولوژي حساس به عملكرد لوب تمپورال در كودكان مبتلا به اختلال بيش‌فعالي- كم‌توجهي بود. روش: در اين مطالعه مقطعي- تحليلي 41 كودك 6 تا 11 ساله مبتلا به اختلال بيش‌فعالي- كم‌توجهي با بهره هوشي طبيعي كه قبلاً تحت درمان دارويي نبودند، با 30 كودك سالم كه از نظر سن، جنس و بهره هوشي با آنها همسان شده بودند، به وسيله آزمون‌هاي نوروپسيكولوژي تأخير در جور كردن با نمونه (DMS) ، يادگيري جفت ارتباط (PAL) و حافظه شناسايي الگو (PRM) مقايسه شدند. يافته‌ها: در آزمون PAL عملكرد افراد مبتلا به اختلال بيش‌فعالي- كم‌توجهي ضعيف‌تر از گروه كنترل بود. تعداد كل خطاها و تعداد كل تلاش‌ها به شكل معني‌داري بيشتر و تعداد مراحل تكميل‌شده به‌شكل معني‌داري كمتر بود. در آزمون DMS درصد پاسخ‌هاي صحيح، گروه بيمار به‌طور معني‌داري كمتر از گروه كنترل بود و اين اختلاف در مورد درصد پاسخ‌هاي صحيح كل تأخيرها و نمايش همزمان نيز معني‌دار بود. نتايج آزمون PRM نشان داد كه درصد پاسخ‌هاي صحيح و ميانگين زمان پاسخدهي صحيح در گروه بيمار ضعيف‌تر از گروه كنترل بود، اما اين تفاوت به لحاظ آماري معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: كاركرد بيماران مبتلا به اختلال بيش‌فعالي- كم‌توجهي بدون دريافت قبلي دارو در آزمون‌هاي حساس به عملكرد تمپورال به ويژه در زمينه حافظه بينايي نسبت به گروه كنترل داراي درجاتي از اختلال مي‌باشد.