چکیده مقاله
هدف این پژوهش بررسی تمایز یادگیری تلفیقی(مدل مارتین) با یادگیری الکترونیکی و یادگیری سنتی(چهره به چهره)، در یادگیری ریاضی بود. این پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل است. جامعهی آماری این پژوهش تمام دانشآموزان دختر ورودی سال اول دورهی دوم متوسطهی شهر تهران بود که در کلاسهای آمادگی ورودی دبیرستان، در تابستان 1392 شرکت کردهاند. آزمودنیها شامل 30 نفر بود که از میان دانشآموزان یک دبیرستان بهصورت تصادفی ساده انتخاب و در سه گروه 10 نفره گمارده شدند. برای جمعآوری دادهها از سؤالات آزمون تیمز با اندکی تغییرات استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس یک راهه(ANOVA) نشان داد برنامهی آموزش تلفیقی نسبت به دو شیوهی سنتی و الکترونیکی بر یادگیری ریاضی دانشآموزان مؤثرتر بوده است. این نتایج تلویحات مهمی در زمینهی بهبود آموزش با توجه به پیشرفتهای علم و فناوری و بهرهگیری از مزایای هر دو شیوهی آموزش سنتی و الکترونیکی را دارد.
کلیدواژگان