استفاده آسیب زا و نوع کاربری تلفن همراه در دانش‌آموزان دبیرستانی و رابطه آن با عملکرد تحصیلی و انگیزش پیشرفت

هدف از این مطالعه، بررسی استفاده آسیب زا و نوع کاربری تلفن همراه در دانش‌آموزان دبیرستانی و ارتباط آن با عملکرد تحصیلی و انگیزش پیشرفت بود. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه‌ی آماری پژوهش، متشکل از کلیه‌ی دانش‌آموزان دبیرستانی بودند که در سال تحصیلی 1392- 1391، در مدارس شهر خلخال مشغول به تحصیل بودند. از بین این جامعه، نمونه ای به حجم 303 نفر (128 پسر و 175 دختر)، با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی انتخاب شده و با استفاده از مقیاس استفاده آسیب زا از تلفن همراه (COS)، پرسشنامه‌ی نوع کاربری تلفن همراه و مقیاس انگیزش پیشرفت هرمنس، اقدام به جمع آوری اطلاعات شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آزمون‌های آماری خی دو، t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان استفاده از تلفن همراه در بین دانش‌آموزان دبیرستانی، بالاست (7/88 درصد) و این میزان در دانش‌آموزان پسر (4/98 درصد) بیشتر از دختران (7/81 درصد) است (01/0p<). بین انگیزش پیشرفت دانش‌آموزان استفاده کننده از تلفن همراه و دانش‌آموزانی که استفاده نمی‌کنند، تفاوت معناداری وجود دارد (01/0p<). همچنین نتایج نشان داد که استفاده آسیب زا از تلفن همراه با عملکرد تحصیلی و انگیزش پیشرفت رابطه‌ی منفی دارد (05/0p<). این یافته‌ها ضرورت توجه جدی برنامه ریزان و مسئولین امر را به رواج روزافزون استفاده از تلفن همراه، استفاده آسیب زا از آن و بخصوص پیامدهای منفی آن را در دانش‌آموزان دبیرستانی نشان می‌دهد.