تعیین رابطه بین مهارت های مورد ارزشیابی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان مجازی مبتنی بر رویكرد سازنده گرایی به منظور ارائه یك مدل مناسب دانشگاه های مجازی ایران

هدف کلي پژوهش حاضر عبارت است از ارزيابي رابطه بين مهارت هاي مورد ارزشيابي با پيشرفت تحصيلي دانشجويان مجازي مبتني بر رويکرد سازنده گرايي به منظور ارائه يک مدل مناسب دانشگاه هاي مجازي ايران. روش پژوهش حاضر، توصيفي از نوع همبستگي بوده است. ابزار گردآوري داده ها، پرسش نامه محقق ساخته در خصوص مهارت هاي مورد ارزيابي دانشجويان و هم چنين ميانگين آزمونهاي پيشرفت تحصيلي طي دو ترم متوالي بوده است. روايي پرسش نامه محقق ساخته در خصوص مهارت هاي مورد ارزيابي دانشجويان به لحاظ محتوا تامين شده و اعتبار آنها به روش آلفاي کرونباخ معادلa=0.92 بدست آمده است. جامعه آماري پژوهش را کليه دانشجويان دانشگاه هاي مجازي ايران در سال 1389-1388 تشکيل مي دهد. بر اساس جدول مورگان، نهايتا تعداد 363 نفر بطور تصادفي براي پژوهش انتخاب شده اند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش همبستگي پيرسون و مدل معادلات ساختاري استفاده شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهند، اصول نگارش، مشارکت در فرايند ياددهي- يادگيري در شبکه (سايت)، پوشه کار الکترونيکي و مديريت زمان بر پيشرفت تحصيلي دانشجويان مجازي موثر مي باشند. در اين ميان، مولفه هاي تعامل هم زمان با هم کلاسي ها داراي اثر مستقيم (0.473)، اولويت دهي به امور مهم و فوري اثر مستقيم (0.395)، پوشه کار فرايندي اثر مستقيم (0.290)، اصول علمي نگارش اثر مستقيم (0.29)، پوشه کار فرايندي- فراورده اي اثر مستقيم (0.250)، و اصول فني داراي اثر مستقيم (0.25)، بر پيشرفت تحصيلي دانشجويان مجازي است. بر اساس يافته هاي بدست آمده از تحقيقChi-Square=117.682 ،GFI=0.951 ،AGFI=0.921 ،P-Value=0.000 ، RMSEA=0.055 است. براين اساس، برازش مدل مورد مطالعه در حد قابل قبول مي باشد