بررسی رابطه شیوه های فرزندپروری والدین و سلامت روانی نوجوانان شهر اسلامشهر

هدف تحقيق حاضر بررسي رابطه شيوه هاي فرزندپروري و سلامت رواني نوجوانان، شهر اسلامشهر مي باشد. جامعه آماري در اين تحقيق، همه دانش آموزان دبيرستان شهرستان اسلامشهر است كه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي، نمونه اي به حجم 300 نفر (150 نفر دختر و 150 نفر پسر) از جامعه فوق الذكر به عنوان نمونه انتخاب گرديده اند. در اين تحقيق 12 فرضيه در مورد رابطه و همبستگي شيوه هاي فرزندپروري والدين (دموكراتيك، استبدادي، آسان گيرانه) و سلامت رواني (علايم جسماني، اضطراب و اختلال خواب، اختلال در كاركردهاي اجتماعي و افسردگي) نوجوانان و نيز چهار سوال در مورد قدرت پيش بيني كنندگي شيوه هاي فرزندپروري بر مولفه هاي سلامت رواني مطرح شد. براي جمع آوري اطلاعات از آزمون شيوه هاي فرزندپروري بومريند و آزمون GHQ-28 استفاده شده است و براي تجزيه و تحليل داده هاي حاصل از تحقيق از ضريب همبستگي پيرسون، آ‍زمون معناداري آن و تحليل رگرسيون چند متغيري استفاده شده است. نتايج تحقيق بيانگر وجود همبستگي منفي بين شيوه فرزندپروري دموكراتيك و ابعاد مختلف سلامت رواني (علايم جسماني، اضطراب و اختلال خواب، اختلال در كاركردهاي اجتماعي و افسردگي) و همچنين وجود همبستگي مثبت شيوه هاي فرزندپروري استبدادي و سهل گيرانه و ابعاد مختلف سلامت رواني (علايم جسماني، اضطراب و اختلال خواب اختلال در كاركردهاي اجتماعي و افسردگي) نوجوانان شهرستان اسلامشهر مي باشد. به عبارت ديگر نتايج تحقيق بيانگر اين است كه شيوه فرزندپروري دموكراتيك باعث افزايش سلامت رواني و شيوه هاي استبدادي و آسان گيرانه باعث كاهش سلامت رواني افراد مي شوند. همچنين نتايج تحليل رگرسيون نشان مي دهد كه 53 درصد از واريانس مولفه علايم جسماني به وسيله شيوه هاي فرزندپروري اسبتدادي و آسان گيرانه قابل توجيه است و به ترتيب 2/67 درصد، 57 درصد، 2/66درصد، واريانس اضطراب و اختلال خواب، اختلال در كاركرد اجتماعي و افسردگي به وسيله هر سه شيوه فرزندپروري قابل توجيه و تبيين مي باشد.