اثربخشی مداخله رفتاری-شناختی-فراشناختی بر کاهش علائم اختلال موکنی

اختلال وسواس مو کنی يک اختلال نسبتاً ناشناخته و مقاوم به درمان است. مطالعه حاضر با هدف تدوين و بررسی اثربخشی مداخله رفتاری-شناختی و فراشناختی بر روی علائم اختلال وسواس مو کنی انجام شد روش: بيماران به روش مورد منفرد مورد ارزيابی قرار گرفتند. نمرات مقياس MGH-HPSدر مرحله خط پايه، درمان و پيگيری بر روی 3 نفر به دست آمد. روش پژوهش مورد منفرد بود و برای تحليل داده های از ترسيم نمودار استفاده شد. يافته ها: نتايج ترسيم نمودار نشان داد که مداخله رفتاری-شناختی-فراشناختی علائم اختلال وسواس مو کنی را کاهش می دهد و از لحاظ بالينی نيز کاهش علائم وسواسی مو کنی معنادار بود. نتيجه گيری: مداخله پژوهش حاضر از جهت اين که چند بعدی است و به هر سه جنبه رفتاری، شناختی و فراشناختی توجه می کند و اين سه جنبه را لازم و ملزوم يکديگر می داند و آنها را جدا يا در تناقض با يکديگر نمی داند يک مداخله جديد و نو به حساب می آيد. اين مدل ممکن است تحقيقات آينده که مرتبط با اختلال وسواس مو کنی هستند را ارتقاء بخشد و فرمول بندی موردی و درمان های بالينی مرتبط با اين اختلال را تسهيل کند. کليد واژه: درمان، اختلال مو کنی، رفتار، شناخت، فراشناخت