رابطه ناظر خیالی و خود افسانه‌ای با تاب آوری

در پژوهش حاضر، رابطه‌ی پيامدهای خود محوری دوره نوجوانی تحت عناوين؛ ناظر خيالی و خودِ افسانه‌ای، با تاب‌آوری، که بيانگر سازگاری با موقعيت‌های پر استرس و خطرناک است، مورد بررسی قرار گرفت. روش: شرکت‌کنندگان پژوهش شامل 660 دانش آموز ( 359، دختر و 301، پسر) سال سوم دبيرستان‌های شهر شيراز بودند. به منظور اندازه‌گيری متغيرهای پژوهش، از پرسشنامه‌ی ناظرِخيالی لاپسلی، مقياس جديد خودِ افسانه‌ای لاپسلی و همکارانش(شامل سه زير مقياس قادر مطلق، منحصر به فرد بودن و آسيب ناپذيری) و مقياس تاب‌آوری فرايبورگ و همکارانش (شامل پنج بعد: شايستگی فردی، شايستگی اجتماعی، انسجام خانوادگی،حمايت اجتماعی و ساختار فردی) استفاده شد. اعتبار ابزارهای مذکور، به روش آلفای کرونباخ و روايی آن‌ها از طريق تحليل عاملی، مورد بررسی قرار گرفت. نتايج حاکی از اعتبار و روايی ابزارهای پژوهش بود. به منظور تعيين قدرت پيش‌بينی ناظرِ خيالی و و زير مقياس‌های خودِ افسانه‌ای، برای هر يک از ابعاد تاب‌آوری، از رگرسيون چند‌گانه به روش همزمان استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد بعد ‌قادر مطلق پيش‌بينی‌کننده‌ی‌ قوی و خوبی‌ برای‌ تمام ابعاد تاب آوری ( شايستگی فردی، شايستگی اجتماعی، انسجام خانوادگی، حمايت اجتماعی و ساختارفردی ) بود. بعلاوه بعد آسيب ناپذيری پيش‌بينی کننده منفی و معناداری برای حمايت اجتماعی و انسجام خانوادگی است. همچنين بعد منحصر به فرد بودن تنها توانسته‌ است پيش‌بينی‌کننده‌ی‌ منفی و معناداری برای‌ حمايت اجتماعی و ساختار فردی باشد. افزون بر آن ناظر خيالی، بعد شايستگی اجتماعی، حمايت اجتماعی، را به طور مثبت و معناداری پيش‌بينی می‌کند. نتيجه‌گيری: در مجموع يافته‌های پژوهش حاضر شواهد مطلوبی در جهت تائيد مدل خود محوری لاپسلی فراهم آورد . بر اساس نتايج به دست آمده می‌توان نتيجه گرفت که خود محوری دوره نوجوانی در برخی ابعاد دارای پيامدهای سازگارانه می‌باشد.