نقش پیش‌بینی کنندگی ویژگی‌های شخصیتی در مهارت‌های اجتماعی، رابطه با همسالان

هدف پژوهش حاضر، پيش‌بينی مهارت‌های اجتماعی مناسب، رابطه با همسالان و مشارکت رفتاری-عاطفی دانش‌آموزان دوره راهنمايی بر اساس ويژگی‌های شخصيتی آنان بود. روش: تعداد 354 دانش‌آموز دوره راهنمايی از هر سه پايه تحصيلی به روش خوشه‌ای چند‌مرحله‌ای تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه شخصيت گلدبرگ، دو خرده مقياس پرسشنامه مهارت‌های اجتماعی ماتسون و پرسشنامه مشارکت رفتاري– عاطفی در امور تحصيلی دانش‌آموز ويلبورن را در محل کلاس‌های عادی خود تکميل نمودند. داده ها با به کارگيری ضريب همبستگی پيرسون و روش رگرسيون چند‌گانه به شيوه گام به گام مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد که تنها بعد توافق‌پذيری توانست به صورت مثبت و معنادار، مهارت‌های اجتماعی مناسب را پيش‌بينی کند. ابعاد ثبات عاطفی، وظيفه‌مداری و برونگرايی به صورت مثبت و معنادار قادر به پيش‌بينی رابطه با همسالان بودند. علاوه بر اين، ابعاد وظيفه‌مداری و توافق‌پذيری به نحو مثبت و معنادار قادر به پيش‌بينی مشارکت رفتاری دانش‌آموزان در امور تحصيلی بودند. در صورتی که همين دو بعد، به همراه بعد ثبات عاطفی توانستند مشارکت عاطفی دانش‌آموزان در امور تحصيلی را به صورت مثبت و معنادار پيش‌بينی کنند. نتيجه‌گيری: در مجموع يافته‌های اين مطالعه بر نقش موثر ويژگی‌های شخصيتی دانش‌آموزان در پيش‌بينی مهارت‌های اجتماعی، رابطه با همسالان و مشارکت رفتاری- عاطفی آنان در فعاليت‌های تحصيلی تاکيد می‌کند.