اثر مستقیم و غیرمستقیم خوداثرمندی اجتماعی در احساس تنهایی نوجوانان

اين پژوهش با هدف بررسی و مدل­يابی تاثير مستقيم و غيرمستقيم خوداثرمندی اجتماعی بر احساس تنهايی نوجوانان انجام شد.

  روش: آزمودني­های اين پژوهش، 946 نفر از دانش­آموزان مقطع دبيرستان و پيش­دانشگاهی شهر تهران بودند که به­روش نمونه­گيری خوشه­ای چندمرحله­ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش­نامه اجتناب اجتماعی، پرسش­نامه حمايت اجتماعی کودکـان و نوجوانـان، پرسش­نامه طرد هم­سالان و پرسش­نامه خوداثرمندی کودکان و نوجوانان بود. برای تجزيه و تحليل داده­ها از نرم­افزار SPSS AMOS استفاده شد.

  يافته­ها: تاثير مستقيم خوداثرمندی اجتماعی بر احساس تنهايی نوجوانان معني­دار بود و تاثير غيرمستقيم آن، از طريق اثر معني­دار در اجتناب اجتماعی و حمايت اجتماعی تاييد شد.

  نتيجه­گيری: خوداثرمندی اجتماعی از طريق اجتناب اجتماعی و حمايت اجتماعی در احساس تنهايی نوجوانان تاثير مستقيم و غيرمستقيم دارد. از اين رو در بحث پيشگيری از آسيب­های ناشی از احساس تنهايی در نوجوانان، خوداثرمندی اجتماعی و متغيرهای وابسته به آن مي­توانند مورد توجه قرار گيرند.