برّرسی نظریّه ذهن و توانایی همدلی در محکومین دادگاه های کیفری: شواهدی از آزمون ذهن خوانی از طریق تصویر چشم

مقدمه: شواهد پژوهشی ناهمخوانی پیرامون نقصان نظریّه­ ذهن به عنوان یکی از فرضیه­ های سبب ­شناختی در جامعه ­ستیزی وجود دارد. هدف از مطالعه­ حاضر برّرسی توانایی نظریّه­ ذهن و همدلی در محکومین دادگاه­ های کیفری و مقایسه­ آن با افراد عادی بود. روش: طرح تحقیق مطالعه حاضر از نوع علّی ـ ­مقایسه ­ای بوده است. در این پژوهش تعداد 40 نفر از محکومین دادگاه­ های کیفری و 40 نفر از جمعیّت عمومی به شیوه­ نمونه­ گیری در دسترس به عنوان نمونه­ های این پژوهش انتخاب شدند. از آزمون عصب­ روان­شناختی ذهن­ خوانی از طریق تصویر چشم بارون- کوهن (RMET) و مقیاس واکنش­ های بین­ فردی (IRI) برای جمع ­آوری داده­ ها استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس چند متغیّره نیز برای مقایسه­ میانگین توانایی دو گروه در نظریّه­ ذهن و همدلی به­ کار برده شد. یافته ­ها: نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره­ نشان می ­دهد که تفاوت معناداری در توانایی ذهن­ خوانی افراد دو گروه وجود دارد، چنان­که عملکرد محکومین دادگاه­ های کیفری در آزمون ذهن­ خوانی معناداری پایین تری از همتایان عادی آن­ ها دارد. تفاوت معناداری بین توانایی همدلی دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجّه به نتایج مطالعه­ حاضر نقصان در توانایی نظریّه­ ذهن می ­تواند به عنوان یکی از فرضیه ­های سبب­ شناختی در ارتکاب رفتارهای بزهکارانه و جرایم کیفری مورد بحث قرار گیرد.