تدوین و ارائه مدل مداخله ی توکل (مذهب محور) و مقایسه اثربخشی آن با مدل فراشناخت بر بهبود عملکرد خانواده کارکنان

مقدمه: اين پژوهش با هدف تدوين و بررسی مقايسه اثربخشی فراشناخت و مداخله توکل (مذهب محور) بر عملکرد خانواده در ميان کارکنان سپاه سنندج انجام گرفت. روش: طرح اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشی به شيوه پيش- پس آزمون و پيگيری با گروه گواه بوده است. داده های جامعه تحقيق شامل کارکنان سپاه سنندج واقع در استان کردستان بوده است؛ از اين جامعه 45 آزمودنی به شيوه تصادفی ساده انتخاب شدند؛ با ابزار شيوه‌ی سنجش خانواده، ميزان متغيرهای وابسته عملکرد خانواده در کارکنان اندازه‎گيری شد(پيش آزمون) و سپس به شيوه جايگزينی تصادفی، افراد در سه گروه 15 نفری(گروه توکل، فراشناخت و گواه )گماشته شدند. يافته ها: نتايج تحليل کوواريانس چند متغيری نشان داد با کنترل پيش آزمون تمام متغييرهای گروهها، در بين کارکنان گروه های آزمايش و کنترل لااقل در يکی از متغيرهای وابسته - مقياسهای عملکرد خانواده- تفاوت معنا داری وجود دارد. بنابر اين همه ی فرضيه های مبنی بر اثربخشی فراشناخت و مداخله توکل (مذهب محور) بر عملکرد خانواده در ميان کارکنان سپاه، تأييد شدند؛ همچنين نتايج نشان داد که دو رويکرد فراشناخت و مداخله توکل (مذهب محور) در اثر بخشی بر عملکرد خانواده اثر يکسانی دارند. نتيجه گيری: بر اساس يافته های تحقيق دو رويکرد فراشناخت و مداخله توکل (مذهب محور) بر عملکرد خانواده اثر يکسانی دارند؛ لذا توصيه می شود، مشاوران و درمانگران برنامه هايی برای بهبود عملکرد خانواده در اين قبيل افراد تدارک ببينند.