خودارزشمندي به مثابه شاخص سازگاري روانشناختي و کارکرد مناسب اجتماعي تلقي مي شود. هدف مقاله حاضر آزمون و اعتباريابي مقياس خودارزشمندي است. اطلاعات تحقيق با استفاده از ابزار پرسشنامه و تحقيق پيمايشي از ميان 200 دانش آموز دختر و پسر دبيرستان هاي شهر اصفهان جمع آوري شده است. ابزار پژوهش مقياس خودارزشمندي کروکر و همکاران (2003 و 2009) بوده که داراي هفت پاره مقياس (حمايت خانواده، رقابت جويي، جاذبه هاي ظاهري، عشق خدايي، شايستگي علمي، تقوي و پرهيزگاري و موافقت از سوي ديگران) مي باشد. براي آزمون روايي ابزار تحقيق از مقياس عزت نفس جمعي لوهاتنن و کروکر (1992) استفاده شده است. ميزان پايايي ابزار (آلفاي کرونباخ) براي کل پسران و دختران به ترتيب 0.799، 0.706 و 0.82 بوده است. براي بررسي روايي سازه با استفاده از تحليل عاملي نشان داد که هفت پاره مقياس خودارزشمندي قابل تقليل در دو عامل هستند و دو عامل مذکور را مي توان خودارزشمندي دروني و خودارزشمندي بيروني ناميد. رابطه معناداري بين خودارزشمندي و عزت نفس جمعي وجود داشته (0.31) که معرف روايي ابزار تحقيق مي باشد. علاوه بر آن تمامي گويه هاي مقياس در چهار عامل قابل تقليل هستند که بيانگر روايي سازه است. مقياس خودارزشمندي داراي پايايي و روايي بسيار مطلوبي بوده است و متناسب فرهنگ ايران قابل استفاده مي باشد

هدف اين پژوهش اثربخشي معنادرماني به شيوه گروهي بر کاهش افسردگي بيماران سرطاني شهر شيراز مي باشد. نمونه مورد پژوهش بيماران مبتلا به سرطان با تشخيص قطعي سرطان و بدون پيشينه روانپزشکي و بيماري مزمن مراجعه کننده به بخش سرطان بيمارستان نمازي و درمانگاه مطهري شيراز بودند که تعداد 30 نفر از آن ها در محدوده سني 20 - 40 سال، در گروه هاي 15 نفري آزمايش و کنترل به طور تصادفي جايگزين شدند. روش پژوهش از نوع آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون، با گروه کنترل بود. داده ها از طريق پرسشنامه افسردگي بک جمع آوري شدند. جلسات معنادرماني طي 10 جلسه 120 دقيقه اي 2 بار در هفته به گروه آزمايش آموزش داده شد. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل آماري نشان داد که آموزش معنادرماني بر کاهش افسردگي بيماران سرطان تاثير معناداري دارد. يافته هاي ديگر تحقيق نشان داد که معنادرماني به شيوه گروهي در مرحله پيگيري نيز تاثير معناداري بر کاهش ميزان افسردگي اين بيماران دارد. بين ميزان افسردگي بيماران مبتلا به سرطان با توجه به تحصيلات آنان تفاوت معناداري مشاهده نگرديد

به منظور بررسي نقش واسطه اي طرحواره هاي شناختي ناسازگار در ارتباط با فرآيند و محتواي خانواده و شيوه هاي مقابله با تعارض 400 نفر (240 دختر و 160 پسر) از دانش آموزان دوره دبيرستان شهر شيراز به روش خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند. داده ها به کمک پرسشنامه شيوه مقابله با تعارض رحيم (1995)، پرسشنامه طرحواره هاي يانگ (1999) و پرسشنامه فرآيند و محتواي خانواده ساماني (1387) گردآوري شد. تحليل مسير در  AMOS نشان داد که مدل هاي مفروض با متغير مستقل محتواي خانواده در رابطه با شيوه هاي حل تعارض با مادر (به استثناي شيوه سلطه گرانه) و شيوه حل تعارض با پدر (به استثناي شيوه مهربانانه، سلطه گرانه و مصالحه گرانه) همگي تائيد شدند. مابقي مدل ها تاييد نشد. به منظور پيش بيني طرحواره هاي شناختي ناسازگار بر اساس فرآيند و محتواي خانواده در نوجوانان نيز به ترتيب ابعاد تصميم گيري و حل مساله، انسجام و احترام متقابل و باورهاي مذهبي از فرآيند خانواده، پيش بيني کننده هاي معني داري براي طرحواره هاي شناختي ناسازگار (P<0.0001) و به ترتيب ابعاد زمان براي باهم بودن، ظاهر بدني و منزلت اجتماعي، شغل و تحصيلات و تسهيلات تحصيلي از محتواي خانواده پيش بيني کننده هاي معني دار براي طرحواره هاي شناختي ناسازگار (P<0.0001) بودند

هدف کلي اين پژوهش، بررسي رابطه سرسختي روان شناختي و انعطاف پذيري خانواده با شيوه هاي مقابله با استرس بود. با روش خوشه اي چندمرحله اي، 319 دانش آموز دختر به عنوان افراد تشکيل دهنده گروه نمونه مورد تحقيق قرار گرفتند. ابزار گردآوري اطلاعات در اين پژوهش، مقياس مقابله با شرايط پر استرس عندلر و پارکر (CISS)، پرسشنامه سرسختي اهواز (AHI) و پرسشنامه انعطاف پذيري مثبت شاکري بودند که همگي از روايي و پايايي قابل قبولي براي سنجش متغيرهاي پژوهش برخوردار بودند. در پژوهش حاضر با توجه به فرضيه ها براي تجزيه و تحليل آماري در سطح آمار استنباطي از ضريب همبستگي پيرسون، ضريب رگرسيون همزمان و آزمون MANOVA استفاده شد. يافته ها نشان داد که ميان سرسختي روانشناختي با سبک مقابله اي هيجان مدار و اجتناب مدار، رابطه مثبت و معني دار و ميان انعطاف پذيري خانواده فقط با سبک مقابله اي اجتناب مدار، رابطه مثبت و معني دار وجود دارد. در مورد رابطه سرسختي روان شناختي و انعطاف پذيري خانواده بايد بيان شود که بين اين دو متغير رابطه مثبت و معني دار وجود دارد. بنابر نتايج ضريب رگرسيون همزمان مي توان گفت که متغير سرسختي روان شناختي به ترتيب پيش بيني کننده سبک مقابله اي اجتناب مدار و هيجان مدار است و انعطاف پذيري خانواده پيش بيني کننده منفي سبک مقابله اي مساله مدار مي باشد؛ همچنين نتايج نشان داد که به ترتيب شيوه مقابله مساله مدار، سپس در مرحله دوم شيوه مقابله اجتناب مدار و در نهايت در مرحله آخر شيوه مقابله اي هيجان مدار در بين دانش آموزان متداول تر است

هدف از پژوهش حاضر بررسي روايي و پايايي مقياس شخصيت اصيل - فرم 12 سوالي (وود و همکاران، 2008) در گروهي از دانشجويان دانشگاه اصفهان و دانشگاه علوم پزشکي (175 دختر و 129 پسر) بود. براي بررسي روايي پرسشنامه از روش هاي روايي محتوا، همبستگي گويه ها با نمره کل (تحليل مواد)، همبستگي خرده آزمون ها با نمره کل و تحليل عوامل استفاده شد. پايايي مقياس ياد شده به وسيله روش هاي آلفاي کرونباخ و پايايي تنصيفي بررسي گرديد. همبستگي گويه ها با نمره کل (0.45 تا 0.79) و خرده آزمون ها با نمره کل (0.69 تا 0.79) در تمام موارد معني دار بود. تحليل عوامل مقياس 3 عامل از خودبيگانگي، زندگي اصيل و پذيرش تاثير بيروني را نشان داد. همچنين ضرايب آلفاي کرونباخ مقياس براي خرده مقياس از خودبيگانگي، زندگي اصيل، پذيرش نفوذ بيروني و نمره کل به ترتيب 0.80، 0.77، 0.81 و 0.82 بدست آورد. ضريب پايايي تنصيفي مقياس نيز 0.74 برآورد شد. همچنين مشخص شد که بين دختران و پسران به لحاظ شخصيت اصيل تفاوت معني داري وجود ندارد. در مجموع، نتايج حاصل از پژوهش نشان داد که مقياس شخصيت اصيل از ويژگي هاي روانسنجي مطلوبي براي استفاده در ايران برخوردار است

آزمون باورهاي غيرمنطقي اهواز (4IBT-A) يک آزمون معتبر مربوط به سنجش ميزان تفکرات غيرمنطقي به حساب آمده و از آن در زمينه هاي مختلف مانند اجراي پژوهش، تشخيص، درمان و غيره توسط محققان، درمانگران، مشاوران، روانشناسان و دانشجويان از آن استفاده مي شود، بنابراين ضروري است که هنجار ايراني براي آن تهيه گردد. هدف از اين پژوهش، هنجاريابي آزمون باورهاي غيرمنطقي اهواز (4IBT-A) بود. به همين منظور 1947 نفر از دانشجويان مراکز تربيت معلم شهرستان تبريز با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي انتخاب و آزمون باورهاي غيرمنطقي اهواز (4IBT-A) به روش گروهي اجرا گرديد. با استفاده از روش آلفاي کرونباخ، پايايي آزمون به ترتيب براي عامل ها و کل آزمون 0.77، 0.68، 0.59، 0.68، و 0.86 برآورد گرديد. روايي آزمون نيز از روش روايي همگرا 0.81؛ P£0.001 به دست آمد. پس از تحليل داده ها به منظور تفسير نمره هاي خام هر عامل و آزمون، به طور جداگانه هنجارهاي درصدي و نمرات استاندارد Z تهيه گرديد. بر اساس نتايج اين مطالعه، پژوهشگران، مشاوران و روانشناسان باليني مي توانند از اين ابزار به عنوان يک وسيله اندازه گيري مناسب جهت تشخيص در فعاليت هاي کلينيکي در داخل کشور، به ويژه مراکز مشاوره دانشجويي استفاده کنند

مهارت حل مساله در برقراري ارتباط مناسب با ديگران، از اهميت زيادي برخوردار است. عدم برخورداري از توانايي حل مساله در مواجهه با مشکلات بين فردي، مي تواند موجب بروز رفتارهاي تکانشي، پرخاشگري، گوشه گيري، احساس ناکامي و رفتارهاي غيرانطباقي در کودکان شود. از سوي ديگر، در کودکان کم توان ذهني وجود نقايص شناختي و نارسايي مهارت هاي اجتماعي، بر کنترل تکانه و سازگاري رفتاري تاثيرگذار است. از اين رو، آموزش مهارت هاي تفکر از جمله حل مساله ضروري به نظر مي رسد. مطالعه حاضر به منظور بررسي تاثير برنامه حل مساله بين فردي بر کاهش مشکلات رفتاري دانش آموزان ديرآموز پايه اول دبستان انجام شده است. اين پژوهش از نوع طرح هاي تک آزمودني است که به صورت طرح A-B با مرحله پيگيري بر روي پنج دانش آموز پسر انجام گرفت. پرخاشگري، زورگويي و تهديد، شکايت کردن، بحث و مجادله به عنوان رفتارهاي آماج مورد مشاهده قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به خط پايه در 10 جلسه جمع آوري شد. سپس طي 30 جلسه 50 دقيقه اي، سه جلسه در هر هفته، برنامه حل مساله بين فردي به صورت گروهي آموزش داده شد. اطلاعات مرحله پيگيري در طي 10 جلسه بعد از پايان برنامه مداخله جمع آوري شد. براي تحليل داده ها از نمودار و تحليل چشمي استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها مبين آن است که آموزش، در کاهش مشکلات رفتاري دانش آموزان در مرحله مداخله تاثيرگذار بوده و روند نزولي رفتارها در مرحله پيگيري نيز قابل مشاهده است

هدف اين پژوهش بررسي و تبين تاثير آموزش هوش هيجاني بر مهارت هاي ارتباطي دانشجويان بود. پژوهش حاضر از نوع تجربي دو گروهي همراه با پيش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماري پژوهش دانشجويان ساکن خوابگاه هاي دانشگاه آزاد اسلامي واحد نجف آباد در نيمسال اول سال تحصيلي 1389 - 1390 بودند. از بين جامعه آماري تحقيق، با ملاحظه ريزش احتمالي افراد شرکت کننده در طرح تعداد 180 نفر دختر و 220 نفر پسر به عنوان نمونه تحقيق انتخاب گرديد. سپس با استفاده از روش تصادفي طبقه اي،حجم نمونه تحقيق به دو گروه آزمايش و کنترل تقسيم شدند. از همه افراد نمونه تحقيق پيش آزمون با استفاده از پرسشنامه سنجش مهارت هاي ارتباطي کويين دام بعمل آمد. سپس دانشجويان گروه آزمايش نمونه آماري در معرض متغير مستقل (دوره آموزشي هوش هيجاني) قرار گرفتند. اما دانشجويان گروه کنترل هيچ گونه مداخله اي دريافت نکردند. پس از پايان دوره آموزشي تمام دانشجويان گروه کنترل و آزمايش مجددا در معرض سنجش مهارت هاي ارتباطي با استفاده از پرسشنامه کويين دام قرار گرفتند. نتايج تحقيق نشان داد که آموزش هوش هيجاني موجب عملکرد بهتر دانشجويان در برقراري ارتباط با اطرافيان مي گردد

هدف از اين پژوهش، تبيين شاخص هاي روان سنجي فرم فارسي مقياس تکانشگري بارت (BIS-11) بوده است. اين مقياس روي يک گروه 259 نفري دانشجويان دانشگاه شيراز (174 مرد، 85 زن) که به شيوه نمونه در دسترس انتخاب شده بود، اجرا گرديد. به منظور بررسي ساختار عاملي اين مقياس از روش تحليل عامل اکتشافي به با روش مولفه هاي اصلي چرخش واريماکس استفاده شد. نتايج اين تحليل حاکي از وجود سه عامل با نام هاي تکانشگري عدم برنامه ريزي، تکانشگري حرکتي و تکانشگري شناختي بود. روايي همگراي اين پرسشنامه با محاسبه ضريب همبستگي زيرمقياس هاي اين پرسشنامه با يکديگر تاييد شد (P<0.05). اعتبار کل پرسشنامه تکانشگري از دو روش آلفاي کرونباخ و بازآزمايي مورد تحليل قرار گرفت که به ترتيب 0.81 و 0.77 به دست آمد. در مجموع نتايج اين پژوهش حمايت تجربي کافي براي استفاده از اين مقياس در موقعيت هاي پژوهشي و باليني در ايران را فراهم مي کند

هدف از اين پژوهش، پيش بيني خودگسستگي مذهبي دختران دانشجو بر اساس فرآيند و محتواي خانواده بود. گروه نمونه در اين پژوهش شامل 365 دانشجوي دختر دوره کارشناسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد مرودشت و دانشگاه شيراز بود. از مقياس فرآيندهاي خانوادگي، مقياس محتواي خانواده و مقياس خودگسستگي مذهبي براي گردآوري اطلاعات استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل اطلاعات از روش رگرسيون چندگانه به شيوه همزمان استفاده شد. نتايج اين مطالعه نشان داد که متغير فرآيند خانوادگي به طور معناداري قادر به پيش بيني خودايده آل مذهبي دختران دانشجو مي باشد. همچنين نتايج اين مطالعه نشان داد که متغير فرآيندهاي خانوادگي به طور معناداري قادر به پيش بيني خودگسستگي از ايده آل هاي مذهبي و خودگسستگي از بايسته هاي مذهبي دانشجويان دختر مي باشد. در مجموع نتايج اين مطالعه نشانگر نقش خانواده در شکل گيري مفهوم خود در دختران بود