هدف از این مطالعه، بررسی استفاده آسیب زا و نوع کاربری تلفن همراه در دانش‌آموزان دبیرستانی و ارتباط آن با عملکرد تحصیلی و انگیزش پیشرفت بود. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه‌ی آماری پژوهش، متشکل از کلیه‌ی دانش‌آموزان دبیرستانی بودند که در سال تحصیلی 1392- 1391، در مدارس شهر خلخال مشغول به تحصیل بودند. از بین این جامعه، نمونه ای به حجم 303 نفر (128 پسر و 175 دختر)، با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی انتخاب شده و با استفاده از مقیاس استفاده آسیب زا از تلفن همراه (COS)، پرسشنامه‌ی نوع کاربری تلفن همراه و مقیاس انگیزش پیشرفت هرمنس، اقدام به جمع آوری اطلاعات شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آزمون‌های آماری خی دو، t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان استفاده از تلفن همراه در بین دانش‌آموزان دبیرستانی، بالاست (7/88 درصد) و این میزان در دانش‌آموزان پسر (4/98 درصد) بیشتر از دختران (7/81 درصد) است (01/0p<). بین انگیزش پیشرفت دانش‌آموزان استفاده کننده از تلفن همراه و دانش‌آموزانی که استفاده نمی‌کنند، تفاوت معناداری وجود دارد (01/0p<). همچنین نتایج نشان داد که استفاده آسیب زا از تلفن همراه با عملکرد تحصیلی و انگیزش پیشرفت رابطه‌ی منفی دارد (05/0p<). این یافته‌ها ضرورت توجه جدی برنامه ریزان و مسئولین امر را به رواج روزافزون استفاده از تلفن همراه، استفاده آسیب زا از آن و بخصوص پیامدهای منفی آن را در دانش‌آموزان دبیرستانی نشان می‌دهد.

هدف پژوهش حاضر، مقایسه‏ی تأثیر روش‌های آموزشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن‏آگاهی و مهارت‌های مطالعه در کاهش اضطراب امتحان دانش‏آموزان بود. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش‏آزمون-پس‏آزمون سه‏گروهی بود. جامعه‏ی‏ آماری پژوهش را کلّیه‏ی دانش‏آموزان پسر مقطع پیش‏دانشگاهی شهر شهریار در سال‏تحصیلی 92-1391 تشکیل می‏دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه‏گیری تصادفی ساده، دانش‏آموزانی که نمرات اضطراب امتحان بالایی داشتند (یک انحراف معیار بالاتر از میانگین گروه)، 45 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. به یکی از گروه‌های آزمایشی، 8 جلسه برنامه‏ی کاهش استرس مبتنی بر ذهن‏آگاهی و به گروه آزمایشی دیگر، 8 جلسه مهارت‌های مطالعه آموزش داده شد. ‏برای جمع‏آوری داده‏ها از پرسشنامه‏ی اضطراب امتحان اسپیلبرگر استفاده شد. داده‏ها از طریق آزمون آماری کواریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‏ها نشان داد که بین گروه‌های آزمایشی و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد، بدین صورت که آموزش برنامه‏ی کاهش استرس مبتنی بر ذهن‏آگاهی و مهارت‌های مطالعه، هر دو در کاهش اضطراب امتحان دانش‏آموزان تأثیرگذار بود. بین دو گروه آزمایشی نیز تفاوت معناداری وجود داشت، که در این مورد، آموزش برنامه‏ی کاهش استرس مبتنی بر ذهن‏آگاهی نسبت به مهارت‌های مطالعه در کاهش اضطراب امتحان دانش‏آموازن تأثیرگذارتر بود. بنابراین، می‏توان نتیجه گرفت که هر چند هر دو برنامه‏ی آموزشی در کاهش اضطراب امتحان دانش‏آموزان تأثیر دارد، امّا آموزش برنامه‏ی کاهش استرس مبتنی بر ذهن‏آگاهی تأثیرگذاری بیشتری دارد.

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی آموزش والدینی بارکلی بر کاهش نشانه‌های اختلال نافرمانی مقابله‌ای در کودکان پیش دبستانی منطقه‌ی 10 شهر تهران انجام شده است. روش پژوهش، طرح پیش آزمون–پس آزمون با گروه آزمایش و گواه با جایگزینی تصادفی است که برای اجرای پژوهش، در ابتدا 4 مهدکودک به طور تصادفی از میان مراکز پیش دبستانی منطقه 10 انتخاب و40 کودک از میان این مراکز به تصادف انتخاب شدند. پس از تکمیل پرسشنامه، علائم مرضی کودکانCSI-4 توسط والدین و مربی، 30 کودک که در شاخص نافرمانی مقابله‌ای پرسش‌نامه علائم مرضی کودکان نمره بالاتر از نمره برش کسب کردند، انتخاب شدند. برای تشخیص نهایی و دقیق با مادران هر یک از کودکان بر اساس ملاک‌های تشخیص اختلال نا فرمانی مقابله‌ای موجود درDSM-IV مصاحبه‌ای انجام شد. سپس مادران کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای به روش جایگزینی تصادفی به 2 گروه 15 نفر آزمایش و 15 نفر کنترل قرار گرفتند. والدین گروه آزمایش 9 جلسه 90 دقیقه‌ای آموزش به شیوه بارکلی را دریافت کردند. بعد از پایان جلسات، پس آزمون از آنها به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. براساس نتایج به دست آمده، در گروه آزمایش، نسبت به گروه گواه، در مراحل پس آزمون کاهش معناداری در شدت نشانه‌های اختلال نافرمانی مقابله‌ای مشاهده شد. نتایج پژوهش بیانگر این مطلب است که نافرمانی کودکان گروه آزمایش به طور معناداری کاهش یافته است و بین اثربخشی آموزش والدینی بارکلی بر کاهش نافرمانی مقابله‌ای دختران و پسران تفاوت معناداری وجود ندارد. بر اساس نتایج پژوهش حاضر آموزش والدین به شیوه بارکلی می‌تواند روش کارآمدی در بهبود علائم رفتاری اختلال نافرمانی مقابله‌ای در کودکان پیش دبستانی باشد

این پژوهش با هدف تعیین میزان شیوع رفتارهای بیمارگونه‌ی خوردن و ارتباط آن با پنج عامل بزرگ شخصیت در دانش‌آموزان دختر متوسطه انجام گرفت. روش پژوهش زمینه‌یابی مقطعی و همبستگی بوده است. جامعه‌ی آماری، دانش‌آموزان دختر پایه های اول تا پیش دانشگاهی شهر بوشهر بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای، 710 نفر از بین آنها انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه‌ی بازخورد خوردن(EAT-26) و پرسش‌نامه‌ی پنج عاملی نئو- تجدید نظرشده(NEO-FFI-R) استفاده شد. نتایج نشان داد 25/2 درصد از نمونه دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه مشکوک به اختلال خوردن هستند. در پیش‌بینی رفتار رژیم لاغری در دانش‌آموزان دختر بر اساس 5 عامل بزرگ شخصیتی با استفاده از تحلیل رگرسیون چند متغیره نتایج نشان داد. صرفاً عامل باز بودن به تجربه یا انعطاف پذیری به طور مثبت می‌تواند رفتار رژیم لاغری دانش‌آموزان دختر را پیش‌بینی کند. همچنین در پیش‌بینی رفتار پرخوری و اشتغال ذهنی با غذا نتایج نشان داد صرفاً عامل بی ثباتی هیجانی یا روان رنجورخویی به طور مثبت می‌تواند پیش‌بینی کننده باشد اما هیچ‌کدام از پنج عامل شخصیتی توانایی پیش‌بینی رفتار مهار دهانی دانش‌آموزان دختر را نداشت. این تحقیق نشان داد که میزان موارد مشکوک به اختلال خوردن در دانش‌آموزان دختر قابل توجه است و دو عامل شخصیتی باز بودن به تجربه و بی ثباتی هیجانی با اختلالات خوردن در دانش‌آموزان دختر مرتبط است.

تحقیق با هدف نقش هوش هیجانی، سن و جنسیت در پیش‌بینی فرسودگی شغلی مشاوران مدارس مناطق همجوار مشگین شهر اجرا گردید. روش تحقیق از نوع همبستگی بود و جامعه‌ی آماری، مشاوران مدارس منطقه مشگین‌شهر، لاهرود و رضی در استان اردبیل بود که از بین آنها تعداد60 نفر به صورت تصادفی طبقه‌ای با ملاحظه‌ی جدول نمونه‌گیری مورگان انتخاب شدند(مرد 32 نفر و زن 28 نفر). برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی فرسودگی ماسلاچ و برای گردآوری داده‌های هوش هیجانی از پرسشنامه‌ی هوش هیجانی شات استفاده شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از روش رگرسیون چندمتغیری تحلیل شد و این نتایج به دست آمد: هوش هیجانی با 95 درصد اطمینان، فرسودگی شغلی را پیش‌بینی می‌کند؛ سن تقویمی با 99 درصد اطمینان، فرسودگی شغلی را پیش‌بینی می‌کند. جنسیت با 95 درصد اطمینان در پیش‌بینی فرسودگی شغلی مشاوران تأثیر معناداری ندارد. پیشنهاد می‌شود برای جلوگیری از فرسودگی شغلی مشاوران شرایط کاری آنان مورد بررسی و از مولفه‌های هوش هیجانی به عنوان عامل بازدارنده فرسودگی در قالب برنامه‌های مختلف آموزشی بهره برداری لازم به عمل آید.

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه و پیش‌بینی تعهد سازمانی و حرفه‌ای از طریق ویژگی‌های محیط شغلی و ساختار سازمانی مدارس انجام شده است. جامعه‌ی آماری پژوهش شامل کلیه‌ی دبیران دبیرستان‌های دخترانه‌ی ناحیه‌ی یک آموزش وپرورش شهر ارومیه بود که از میان آنان 172 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بوده و برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های استاندارد استفاده شده است. داده‌های به‌دست آمده از طریق روش همبستگی و تحلیل رگرسیون به روش گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد بین ویژگی‌های محیط شغلی با تعهد سازمانی و حرفه‌ای رابطه‌ی مثبت معنا‌داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد از بین ابعاد ساختار سازمانی، تمرکز با تعهد سازمانی و حرفه‌ای رابطه معنا‌دار منفی و بعد رسمیت با تعهد حرفه‌ای رابطه‌ی معنا‌دار مثبت دارند. از بین ویژگی‌های محیط شغلی، متغیرهای عدالت توزیعی و جو 34 درصد از واریانس تعهد سازمانی و متغیرهای عدالت توزیعی و اعتماد 20 درصد از واریانس تعهد حرفه‌ای را تبیین کرد.

هدف این پژوهش بررسی تمایز یادگیری تلفیقی(مدل مارتین) با یادگیری الکترونیکی و یادگیری سنتی(چهره به چهره)، در یادگیری ریاضی بود. این پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه‌ی آماری این پژوهش تمام دانش‌آموزان دختر ورودی سال اول دوره‌ی دوم متوسطه‌ی شهر تهران بود که در کلاس‌های آمادگی ورودی دبیرستان، در تابستان 1392 شرکت کرده‌اند. آزمودنی‌ها شامل 30 نفر بود که از میان دانش‌آموزان یک دبیرستان به‌صورت تصادفی ساده انتخاب و در سه گروه 10 نفره گمارده شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از سؤالات آزمون تیمز با اندکی تغییرات استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس یک راهه(ANOVA) نشان داد برنامه‌ی آموزش تلفیقی نسبت به دو شیوه‌ی سنتی و الکترونیکی بر یادگیری ریاضی دانش‌آموزان مؤثرتر بوده است. این نتایج تلویحات مهمی در زمینه‌ی بهبود آموزش با توجه به پیشرفت‌های علم و فناوری و بهره‌گیری از مزایای هر دو شیوه‌ی آموزش سنتی و الکترونیکی را دارد. کلیدواژگان

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش از طریق بازی بر بهبود نگرش ریاضی دانش­آموزان دختر مقطع ابتدایی بود. روش این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه‌ی آماری پژوهش شامل: کلیه‌ی دانش­آموزان دختر پایه پنجم شهرستان همدان است. نمونه‌ی پژوهش شامل 25 نفرگروه آزمایش و 25 نفرگروه کنترل است که با استفاده از روش نمونه­گیری خوشه­ای تصادفی انتخاب شدند و آموزش از طریق بازی برروی گروه آزمایش انجام شد. داده­ها با استفاده از پرسشنامه‌ی نگرش ریاضی ایکن(1971) جمع­آوری شد. نتایج تحلیل کوورایانس نشان داد که آموزش از طریق بازی باعث بهبود نگرش دانش­آموزان به درس ریاضی شده است. بنابراین نتایج پژوهش حاکی از آن است که به منظور بهبود نگرش ریاضی، باید به نقش عوامل انگیزشی به ویژه نگرش ریاضی توجه کرد و روش­های آموزشی ریاضی را در مسیر ایجاد علاقه به این درس سوق داد.

هدف این پژوهش بررسی رابطه‌ی خودکارآمدی، فراشناخت با ارزیابی حل مسأله‌ی دانش‌آموزان دبیرستانی است. به همین منظور 496 دانش‌آموز (275 دختر و 221 پسر) به روش نمونه گیری خوشه‌ای انتخاب و همه‌ی آنها مقیاس ارزیابی حل مسئله هپنر(1988)، مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر(1982) و مقیاس فراشناخت حالتی اونیل و عابدی(1996) را تکمیل کردند. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که خودکارآمدی بر ارزیابی حل مسئله اثر مستقیم و با میانجی‌گری فراشناخت اثر غیرمستقیم دارد. فراشناخت با ارزیابی حل مسئله رابطه‌ی مثبت و معنادار دارد. خودکارآمدی با فراشناخت رابطه‌ی مثبت و معنادار دارد. در مجموع متغیرهای پیش بین مدل 43/0واریانس ارزیابی حل مسئله را پیش بینی کردند.

هدف: انطباق و هنجاريابي آزمون مهارت‌هاي تفكر انتقادي كاليفرنيا براي دانشجويان رشته‌هاي مختلف دانشگاه‌هاي شهر تهران (آزاد و دولتي). روش: پس از ترجمه و اجراي اوليه آزمون روي تعدادي از دانشجويان، فرم اصلاح‌شده به‌وسيلة 1000 دانشجو از پنج گروه تحصيلي علوم پزشكي، علوم انساني، فني و مهندسي، هنر و علوم پايه كه به‌صورت دردسترس انتخاب شده بودند، تكميل شد. براي تحليل داده‌ها از ميانگين، انحراف معيار، ضريب همبستگي دو رشته‌اي نقطه‌اي پيرسون، رتبه درصدي z و t براي سه مهارت ارزشيابي، تحليل و استنباط و نمرة كل بر اساس جنس، براي هر يك از پنج گروه تحصيلي و كل دانشجويان و همچنين آزمون‌هاي همخواني دروني (آلفاي كرونباخ و دونيم‌كردن) استفاده شد. يافته‌ها: پايايي فرم انطباق‌يافته آزمون با استفاده از روش دونيم‌كردن 78/0 و با استفاده از محاسبه آلفاي كرونباخ براي مهارت ارزشيابي 79/0، براي مهارت تحليل 75/0، براي مهارت استنباط 91/0 و براي كل آزمون 83/0 به‌دست آمد. به‌علاوه ميانگين نمرات مهارت‌هاي تفكر انتقادي دانشجويان همة رشته‌هاي دانشگاه‌هاي تهران از نمرات چند دانشگاه آمريكايي به‌طور بارز و معني‌داري كمتر بود. نتيجه‌گيري: پايايي فرم انطباق‌يافته آزمون مطلوب مي‌باشد و هنجارهاي آن براي دانشجويان شهر تهران محاسبه و ارايه شده است.

هدف: هدف اصلي اين پژوهش بررسي مدل‌هاي اسنادي (شناختي) افسردگي در نوجوانان دانش‌آموز بود. روش: در اين پژوهش 388 دانش‌آموز (222 دختر و 166 پسر) مقطع متوسطة‌ شهرستان ري به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي تصادفي انتخاب شدند و پرسشنامة افسردگي بك، پرسشنامة حوادث منفي زندگي و پرسشنامة سبك اسنادي را تكميل كردند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار ليزرل و SPSS و با روش‌هاي تحليل عامل اكتشافي، تحليل عامل تأييدي، تحليل مسير و مدل معادلات ساختاري بررسي شدند. يافته‌ها: از ميان سه مدل اسنادي آسيب‌پذيري، مدل نشانه و مدل شروع، دو مدل نشانه و شروع برازش خوبي در تبيين افسردگي داشت، ولي مدل آسيب‌پذيري برازش خوبي نداشت. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين پژوهش از مدل‌هاي اسنادي شروع و نشانه در تبيين افسردگي حمايت مي‌كند.

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه نوع يا الگوي لكنت در كلمات عملكردي و معنايي بين كودكان و بزرگسالان فارسي‌زبان مبتلا به لكنت انجام شد. روش: 50 فرد مبتلا به لكنت مراجعه‌كننده به مراكز درماني و آموزشي خصوصي و دولتي كرج در قالب پنج گروه سني 10 نفره (6-3، 9-7، 12-10، 16-13 و 17 سال به بالا) مورد بررسي قرار گرفتند. حداقل به مدت پنج دقيقه از گفتار خودانگيخته هر فرد ضبط آوايي شد و انواع الگوهای لکنت هر فرد بر حسب نوع كلمات مشخص گرديد. سپس داده‌ها به‌وسيله آزمون‌هاي كروسكال-واليس و من-ويتني مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: الگوی غالب لکنت در كودكان صرف‌نظر از نوع كلمات تکرار بود، درحالی که با افزايش سن غالباً الگوهای كشش سكوت يا گير، ميان‌اندازی و بازنگری اصلاحی ظاهر مي‌شد. با افزايش سن، الگوي لكنت هم در كلمات عملكردي و هم معنايي تغيير مي‌‌كرد. نتيجه‌گيري: افراد فارسي زبان مبتلا به لكنت در سنين مختلف الگوهاي نارواني متفاوتي نشان مي‌دهند، چنانچه با افزايش سن در جهت افزايش الگوهاي كشش سكوت يا گير، ميان‌اندازي و بازنگري اصلاحي تغيير مي‌كند. بر اساس نظريه اكس‌پلن (EXPLAN)، انتظار مي‌رفت الگوي تكرار كل كلمات، ميان‌اندازي و ساير الگوهاي تأخيراندازي لكنت همه گروه‌هاي سني ديده شود، اما علت اينكه الگوي لكنت در كلمات عملكردي نيز مانند كلمات معنايي در سنين مختلف تغيير مي‌يابد مي‌تواند مربوط به تفاوت ساختار كلمات عملكردي در زبان فارسي و دشوارتر بودن برنامه‌ريزي زباني آن نسبت به زبان انگليسي باشد.