بررسی رابطه ی بین توانایی ذهن خوانی و پنج عامل بزرگ شخصیّت

ارتباط بین نظریه ذهن (قصدمندی) و زبان در کودکان نرمال با استفاده از پارادیم اشکال متحرک

تأثیر برتری دستی و جنسیت بر توجه شنوایی در آزمون شنوایی دایکوتیک برگن

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی توانبخشی شناختی بر نگهداری توجه و پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان دارای اختلال ADHD بود. برای وصول به این هدف، از بین جامعه آماری که شامل کلیه دانش آموزان دارای اختلال ADHD پایه­ی چهارم، پنجم و ششم ابتدایی شهر اردبیل در سال تحصیلی 93-1392 بود،32 دانش آموز مبتلا به اختلال ADHD به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسش نامه محقق ساخته، پرسشنامهکانرزوالدین، مصاحبةبالینی، مجموعه آزمون استاندارد شده حساب یا آزمون پیشرفت تحصیلی و تشخیصی ریاضی شلو و آزمون عملکرد پیوسته بود. ضمن آنکه روش تحقیق پژوهش حاضر یک مطالعة آزمایشی با کار آزمایی بالینی است که با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه انجام شد، داده‌های گردآوری شده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین دو گروه دانش آموزان دارای اختلال ADHD و گروه کنترل در نگهداری توجه و پیشرفت تحصیلی ریاضی تفاوت معنی داری وجود دارد؛ بدین معنا که نگهداری توجه و پیشرفت تحصیلی ریاضی بین دو گروه بعد از آموزش توانبخشی شناختی متفاوت است. می توان نتیجه گرفت که از مداخله توانبخشی شناختی می توان برای بهبود نگهداری توجه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال ADHD استفاده کرد.

هدف این مطالعه توصیفی، تعیین نقش رفتارهای نوع دوستانه و گرایشات‌مذهبی در پیش‌بینی مشارکت اجتماعی و سیاسی دانش آموزان مقطع متوسطه اردبیل بود. نمونه پژوهش، شامل 395 دانش‌آموز دختر و پسر شاغل به تحصیل در پایه‌های سوم و چهارم بودکه به صورت تصادفی ساده انتخاب شده بودند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های رفتار نوع دوستانه و گرایشات مذهبی و چک لیست مشارکت اجتماعی و سیاسی استفاده شد. نتایج پژوهش که با روش همبستگی تحلیل شد نشان داد که نوع دوستی و گرایش عملی به مذهب با مشارکت اجتماعی همبستگی معناداری دارد، در صورتی که فقط نوع دوستی با مشارکت سیاسی همبستگی مثبت معنی داری دارد. تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که 8/21 درصد واریانس مربوط به مشارکت اجتماعی و 1/11 درصد واریانس مربوط به مشارکت سیاسی از طریق رفتارهای نوع دوستانه و گرایشات مذهبی تبیین می شود. نتایج نشان می دهد که افزایش سطح رفتارهای نوع دوستانه و تقویت گرایشات مذهبی، می تواند مشارکت اجتماعی و سیاسی را افزایش دهد

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه و پیش­بینی اعتماد و رفتار شهروندی سازمانی معلمان از طریق ویژگی‌های سازمانی مدارس انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه معلمان مدارس متوسطه ناحیه دو آموزش و پرورش شهر ارومیه بوده که از میان آنان 159 نفر با روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند .روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده و برای گردآوری داده­ها از پرسشنامه رفتار ­شهروندی سازمانی، فرهنگ سازمانی و پرسشنامه رسمیت سازمانی استفاده شد. داده های به دست آمده از طریق روش همبستگی و تحلیل رگرسیون به روش گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین ویژگی­های سازمانی مدارس (به‌غیر از اندازه سازمانی) با اعتماد و رفتار شهروندی معلمان رابطه مثبت معنی­دار وجود دارد. از بین ویژگی­های سازمانی مدارس، متغیر فرهنگ سازمانی تاثیر معنی­دار و مثبتی بر روی اعتماد و رفتار شهروندی دارد. فرهنگ سازمانی 51 درصد واریانس اعتماد کارکنان و 18 درصد واریانس رفتار شهروندی آنان را تبیین نمود.

هدف این مطالعه، مقایسه­ سیستم­های بازداری- فعال­سازی­رفتاری و وضوح­هیجانی در دانش­آموزان با و بدون تجربه تروماتیک بود. در یک مطالعه مقطعی، تعداد 1000دانش­آموز به روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای از بین مدارس شهر مشهد انتخاب و پس از غربالگری، در دو گروه دارای(253 نفر) و بدون تجربه تروماتیک (309 نفر) قرار گرفتند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه­ سرند­ کردن حوادث تروماتیک - فرم خود­گزارش­دهی، مقیاس ضربه­رویداد- تجدید نظرشده، مقیاس رگه­های­ فراخلقی و مقیاس فعال‌سازی- بازداری رفتاری استفاده شد. نتایج نشان دادکه دانش­آموزان با تجربه تروماتیک در سیستم فعال­سازی­- بازداری رفتاری و وضوح­هیجانی میانگین نمرات کمتری دارند (001/0>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیزنشان داد که سیستم فعال­سازی ­رفتاری، سیستم بازداری­ رفتاری و وضوح ­هیجانی 19درصد از واریانس علائم استرس پس از سانحه را در افراد با تجربه تروما به طور معناداری تبیین می‌کند. این نتایج بیان می­کندکه دانش­آموزان با تجربه تروما در سیستم بازداری- فعال ­سازی رفتاری با مشکلات بیشتری مواجه بوده و وضوح­ هیجانی کمتری دارند.

هدف از این مطالعه، بررسی اهمال­کاری تحصیلی در دانش­آموزان دبیرستانی و ارتباط آن با انگیزش پیشرفت و عملکرد تحصیلی بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، متشکل از کلیه دانش­آموزان دبیرستانی بودند که در سال تحصیلی 1392- 1391، در دبیرستان­های شهر خلخال مشغول تحصیل بودند. از بین این جامعه، نمونه­ای به حجم 303 نفر (128 پسر و 175 دختر)، با روش نمونه­گیری طبقه­ای نسبی انتخاب شده و با استفاده از ابزارهای انگیزش پیشرفت هرمنس و مقیاس اهمال­کاری تحصیلی، اقدام به جمع­آوری اطلاعات شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها نیز از تحلیل واریانس یک متغیری، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته­ها نشان داد که بین برخی از مؤلفه­های اهمال­کاری تحصیلی دانش­آموزان پسر و دختر و دانش­آموزان پایه­های مختلف تحصیلی تفاوت معنا­دار وجود دارد. همچنین یافته­ها دلالت بر آن دارند که بین اهمال­کاری تحصیلی و مؤلفه­های آن با انگیزش پیشرفت دانش­آموزان رابطه معنا­دار وجود دارد (01/0>P). این نتایج تلویحاتی را برای فهم اهمال­کاری تحصیلی و استفاده از مداخلات تحصیلی برای تأثیرگذاری روی آن را به دنبال دارد.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباطی بر خودپنداره و احساس تنهایی دانش‌آموزان با آسیب‌شنوایی است. طرح پژوهش، آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل دانش‌آموزان پسر با آسیب شنوایی مقطع راهنمایی شهرستان ساری در سال تحصیلی 90-1389 بود. نمونه‌ای به حجم 30 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جای دهی شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها ازمقیاس تجدید نظر شده احساس تنهایی و مقیاس خودپنداره راجرز استفاده شد و برای گروه آزمایش، آموزش مهارت‌های ارتباطی در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای برگزار شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد آموزش مهارت‌های ارتباطی موجب کاهش احساس تنهایی و افزایش میزان خودپنداره دانش‌آموزان با آسیب شنوایی می‌شود. این نتایج می‌تواند پشتوانه‌ای برای کاربست آموزش مهارت‌های ارتباطی درکنار دوره‌های آموزش تحصیلی برای دانش‌آموزان با آسیب شنوایی باشد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مدیریت استرس به شیوه ی شناختی-رفتاری بر کاهش استرس تحصیلی ناشی از انتظارات خود و والدین در دانش‌آموزان دختر سال اول دبیرستان که تحت تاثیر استرس تحصیلی قرار داشتند، طراحی شده است. با استفاده از یک غربالگری اولیه، 250دانش‌آموز سال اول دبیرستان از طریق پرسشنامه ی استرس انتظارات تحصیلی ارزیابی شدند. از این تعداد، 85 دانش‌آموز براساس اکتساب نمرات 1 انحراف معیار بالاتر از میانگین دارای استرس انتظارات تحصیلی بالا در نظر گرفته شدند که از بین آنها تعداد 54 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. با استفاده از یک طرح آزمایشی پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل، گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت شیوه‌های آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری قرار گرفت، در حالی که در این مدت گروه کنترل هیچ مداخله­ای را دریافت نکردند. هر دو گروه در پیش­آزمون و پس­آزمون با استفاده از مقیاس استرس تحصیلی ناشی از انتظارات خود و والدین مورد ارزیابی قرار گرفتند و نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شد. یافته­ها نشان داد که بین دو گروه در پیش آزمون تفاوت معنا‌دار وجود نداشت، اما آموزش مدیریت استرس به شیوه ی شناختی-رفتاری در گروه آزمایش، نمرات استرس انتظارات تحصیلی را بطور معنی‌داری کاهش داد. بنابراین برنامه آموزش مدیریت استرس به شیوه ی شناختی-رفتاری می­تواند جزء برنامه­های مداخلاتی در سطوح گروه­های هدف و جمعیت عمومی مراکز مشاوره ی مدارس در نظر گرفته شود و از طریق کاهش استرس تحصیلی دانش‌آموزان به افزایش بهره­وری محیط آموزشی کمک کند.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تاب­آوری بر فشار روانی دانش‌آموزان دختر دبیرستانی ساکن در خوابگاه بود. بدین منظور از بین کلیه‌ی دانش‌آموزان دبیرستانی ساکن در خوابگاه‌های شهرستان آباده، 30 نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. پژوهش به روش نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل انجام گرفت. از بین دو گروه آزمایش و گواه، گروه آزمایش 9 جلسه آموزش تاب‌آوری دریافت کردند. میزان استرس هر دو گروه، پیش از آغاز طرح و پس از اجرای طرح به وسیله پرسشنامه‌ی استرس هری مورد سنجش قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تی مستقل و روش تحلیل واریانس استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و گروه گواه وجود دارد، بدین معنا که آموزش برنامه تاب‌آوری موجب کاهش معنادار در میانگین نمرات استرس گروه آزمایش نسبت به گروه گواه گردید. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش برنامه تاب‌آوری می‌تواند به عنوان یک روش مداخله‌ای مفید برای کاهش فشار روانی دانش‌آموزان به کار رود. کلیدواژگان

هدف‌ از پژوهش‌ حاضر بررسی‌ وضعیت‌ سلامت‌ روانی‌ کارکنان‌ شرکت‌ پالایش‌ نفت‌ تبریز بوده است، به‌ این‌ منظور کلیه‌ کارکنان‌ به‌صورت‌‌ سرشماری‌، مشتمل‌ بر 985 نفر با میانگین‌ سنی‌ 5/42 سال‌ و میانگین‌ سنوات‌ خدمت‌ 19 سال‌ در پژوهش‌ شرکت‌ کردند. ابزار پژوهش‌ فرم‌ تجدید نظر شده‌ چک‌ لیست‌ نشانه‌یابی‌ 90 سئوالی‌ است. نتایج‌ نشان‌ داد که‌ بعد افسردگی‌ و بعد ترس‌‌مرضی‌، به‌‌ترتیب‌ بالاترین‌ و پایین‌ترین‌ میانگین‌ را در پژوهش‌ داشته‌اند. تفاوت‌ بین‌ دو گروه‌ روزکار و نوبتی فقط‌ در بعد اختلال‌ وسواس‌، معنادار بوده‌ و در سایر ابعاد تفاوت‌ معناداری‌ به‌دست‌ نیامده‌ است‌. علاوه‌ بر این با تقسیم‌ آزمودنی‌ها بر حسب‌ سطح‌ تحصیلات‌ نیز فقط‌ در بعد پارانوئید تفاوت‌ معناداری‌ به‌دست‌ آمد. همچنین‌ در بین‌ ابعاد آزمون‌، به‌ تفکیک‌ مجرد و متاهل‌ تفاوت‌ معناداری‌ به‌دست‌ نیامد ولی‌ تفاوت‌های‌ معناداری‌ در ابعاد اضطراب‌، افسردگی‌، وسواس‌، پارانویید و شکایات‌ جسمانی‌ در بین‌ سازمان‌‌های‌ هشتگانه‌ پالایشگاه‌ به‌دست‌ آمد. سرانجام این نتیجه حاصل شد که کارکنان‌ با افزایش‌ سن‌ و سابقه‌ خدمت‌ از سلامت‌ روانی‌ بهتری‌ برخوردار بودند.